The world is restless. Looking into the future; we are all feeling restless and at such precarious times a lot of fear emerges. The mind has its mysterious ways to link this fear to the past as well as to the future; discounting vitality of the current moment. It is this very moment, full of stress, turmoil and fear which is also enriched with a lot of learning as it precedes what comes next. The sweet spot that defines the next moment, embodied in freewill, with our ability to be curious enough to inquire and the capacity to imagine something rooted in the challenges of the real world yet capable of giving birth to something that does not exist yet. The fear also has the quality to evolve into something favorable.
As the fear arises, it is critical to look at the nature of the fear, asking the right questions gently to understand the emotions associated with the feeling. What is it that is arising, what is the association that we have, what are the different emotions coming up? The world has hit a pause button as if asking us to consider what the hack is all this about; both on an individual level as well as collectively. If we can remain with the moment, there is the possibility that our fear will transform and transcend. What happens next, right after this moment, involves us as and we start seeing the connections and the links that we have with each other as well as to the nature. If we do not relate to the fear that is arising, scan our emotions that arise and how we respond to these emotions we let the moment pass by, avoiding association, remaining somewhat numb in order not to feel the unwanted, then we also dismiss our chance to build, create tools to sustain ourselves and to transform.
What is it that helps us to respond better to fear, uncertainty, discomfort is resilience. Chris Johnstone who is a medical doctor, coach and educator with over 30 years of experience in teaching skills for resilience and wellbeing defines resilience as “a powerful force of nature that can happen through us and we can help it happen more”. This definition excites me as it includes nature as the powerful leading, teaching force as well as our individual and collective contribution, involvement to work in partnership. I have read this definition over and over, to access the current status as well as to create transformative perceptions and tools for the next moment yet to come. Mr. Johnstone asks the question “ What helps us face difficult situations and respond in ways that make better outcomes more likely?” The tipping point is to look at the current crisis situation, to pause, to rethink and reset. The virus spreads from one person to many others, moving across borders, crossing continents. What else could we help spread to others at such a scale and how do we define our personal involvement for building a collective resilience? What is the very subject that we would like to be involved in? In order to elaborate on the questions, it is much needed to initially become interested in the moment, that very moment when the fear, the desperation, uncertainty arise. I will refer to Mr. Johnstone`s definition of resilience as a skillset to build strength and capacity that helps us face what we encounter and find/develop/support a better version of what comes next as he calls this as “Active Hope”. (He also has a book called Active Hope co-authored with Joanna Macy)
That very moment that we stop, become interested and start asking the right questions becomes a possibility of transformation, as we try to understand what we are a part of as well as what happens through us. Focusing on what happens through us opens up our individual power, the notion of becoming a change agent and co-creating a cultural shift. This works on multiple dimensions as an individual, family, community, industry member as well as on the level of our connected humanity.
The context of the fashion industry has lately been on “sustainability” and the pandemic came in at the time when the companies were making their sustainability commitments. The industry is suffering hugely from the diminished global spending and we are witnessing the vulnerability and the fragility of the system. Now there is also the question whether the context can remain to be focused on sustainability or not. The individuals working for the industry or the companies contribute to the context with their visible or invisible influence and we start to see the shift in power. The concept of sustainability in the fashion industry did not fully emerge through an understanding of building resilience. Sustainable fashion mostly remained to be an isolated marketing case without the proper infrastructural links to the environmental and social crisis. The infrastructure demanded operational and physical investments for the manufacturers, development of collaborative value driven transparent business models among the suppliers and the retailers where the synergy would be focused on balanced, ethical earnings, a definitive roadmap targeting to deliver products with life cycle assessments starting with the design process in mind, a clear, interactive communication strategy to involve consumers as a part of the dialogue. Not to discount the amazing innovations coming through from a part of the industry as well as the start-up communities, mostly in forms of collaborative projects, we also have to acknowledge that there is still hard work to be done. We have to start making an analysis of the now; getting interested in the dynamics of what is happening, looking at the factors that are helping us to cope better, cope less, the actions that strengthen our resilience on an individual as well as community (industry) level.
Imagine moving to a genuine understanding of “what happens through me matters” and the possibilities that this perception will enable us to reconsider our relations. The other progressive opening is that “we can help it happen more. ”This realization invites sustainability to transform into responsibility, a new perception where the efforts are not singled out and become interlinked to the natural flow to define an endless ripple effect, adding to the growth of the context as well. Consider the model where A adds to the context transparently, that makes B more likely and the circle of invisible influence grows, extending the effects outwards. What context do we want to initiate and nourish matters.
The collective resilience does not endanger our competitive edge as it is a redefinition of what exists, the possibilities of what may become rather than the past learnings. We are at the edge of our comfort zone where all the fear of the unknown is governing how we act but this is also precarious and possesses the wisdom to encounter the next moment to come. It is changing all the time and this is why we have to take the chance we are presented to evaluate this moment, ask the questions, reflect on the answers, define what is it that we want to happen through us and what can we help happen more so that we can truly connect with ourselves as well as with each other.
“We cannot enjoy life if we spend our time and energy worrying about what happened yesterday and what will happen tomorrow. If we’re afraid all the time, we miss out on the wonderful fact that we’re alive and can be happy right now.” -Thich Nhat Hanh, "Free from Fear"
Bağışıklık ve Direnç
Dünya tedirgin. Geleceğe bakarken hepimizi tedirgin hissediyoruz ve belirsizliğin etkisinde içimizdeki korkular ortaya çıkıyor. Beynimiz bu korkuları geçmişte yaşadıklarımız ve gelecek endişelerimiz ile ilişkilendiriyor ve yaşamakta olduğumuz anın önemini hiçe sayıyor. Aslında stres, korku, endişe ile dolu olan tam da bu an bir sonraki anın öncesinde geliyor ve içinde birçok değerli öğreti barındırıyor. İçinde bulunduğumuz o tatlı anda hissedebileceğimiz merak, bir sonraki anı özgürce tanımlarken, aynı zamanda gerçek dünyanın çelişkilerinin temelini ve bu çelişkilerin henüz yaratılmamış olana dönüşebileceğini anlama yeteneğimizi tanımlıyor. Be merak hissettiğimiz korkunun tercih edeceğimiz başka bir duyguya veya algıya dönüşebilme olasılığını yaratıyor.
Farkındalık çalışmalarında, korku belirdiğinde kritik olan bu korkunun doğasına bakıp, nazikçe doğru soruları sorarak korku ile ilişkilendirdiğimiz hisleri algılamaya çalışmaktır. Ortaya çıkanlar neler, ortaya çıkanlar ile kurduğumuz ilişki nedir, hangi farklı hisler beliriyor ve hatta bu hisler bedenimizde nerede beliriyor? Dünya dur düğmesine bastı ve sanki hem özelimizde hem de toplum olarak tüm bu olup bitenin ne olduğunu anlamamızı istiyor. Tam bu anda, bu durma anında kalabilir isek korkumuzun dönüşebilme olasılığı da var. Bu andan sonra ne olacağı direkt olarak bizlerin katkısını tanımlıyor ve durduğumuzda hem birbirimiz hem de doğa ile olan ilişkilerimizi görebiliyoruz. Korku ortaya çıktığında, sadece o andan kurtulmak güdüsü ile hareket edip, olan bitene, korkunun niteliğine ve yarattığı hislere bakmaz, anın geçip gitmesine izin verir ve sadece istemediklerimizi hissetmemek için kendimizi uyuşturur isek o zaman korkumuzun dönüşme şansına, kendimizi kalkındıracak araçları yaratma ve geliştirme olasılığına da engel oluruz.
Korkuya, belirsizliklere, rahatsızlıklara daha iyi cevap verebilmemizi sağlayan araçlardan birisi de dirençtir. Tıp doktoru, koç ve eğitimci olan Chris Johnstone, 30 yıllık deneyimi ile direnç oluşturma ve refah eğitimleri veriyor ve direnç için değerli bir tanımı var. Chris Johnstone a göre direnç, bireylerin direkt katkısını içerek ve bireylerin çoğaltabileceği doğal bir güç. Doğal gücü lider ve öğretici olarak gösteren ve gerek kişisel gerek ise toplum olarak ortak aktif katkımızı, iş birliğimizi barındıran bu tanım beni heyecanlandırıyor. İçinde bulunduğum durumu anlamak, algılamak ve henüz yaratılmamış olan bir sonraki anda gelişmiş bakış açısı geliştirebilmek için bu tanımı tekrar tekrar okudum. Johnstone un sorduğu sorulardan arasında dikkatimi çeken bir tanesiniz paylaşmak istiyorum. “Zor bir durum ile karşılaştığımızda daha olumlu sonuçlar elde edebilmek için göstereceğimiz davranış konusunda bize yardımcı olabilecek nedir?“ Tetik noktası bu kriz anına bakıp, durup tekrar düşünüp yeniden kurgulamak. Chris Johnstone un çalışmalarını www.collegeofwellbeing.com dan takip edebilir ve bu dönemde sunduğu online eğitimlere de katılabilirsiniz. Virüs insandan insana, ülke sınırlarını hiçe sayarak yayılıyor. Virüs gibi hızla başka neyin yayılmasını sağlayabiliriz ve bütünsel direnç oluşturmak konusunda kişisel katkımızı nasıl tanımlayabiliriz? İlgilenmek istediğimiz konu nedir? Bu soruları araştırmak için öncelikle içinde bulunduğumuz, korkunun, belirsizliklerin ve çaresizliklerin ortaya çıktığı zamana ilgi duymalıyız. Johnstone’un direnci karşılaştığımız zor durumlarda bir sonraki adımı daha tercih edilebilir yapabilmek için kullanacağımız araçlar ve rehber olarak tanımlıyor ve buna “Active Hope“ (Aktif Umut) adını veriyor.
Durduğumuz, durduğumuz an ile ilgilendiğimiz ve soruları sormaya başladığımız zaman dönüşüm için bir olasılık ortaya çıkıyor ve hem parçası olduğumuz bütünü hem de bizim katkımız ile neyin mümkün olabileceğini görüyoruz. Kişisel gücümüzün farkına vardığımızda bütün içindeki aktif rolümüzü ve toplumsal davranışların değişimindeki katkımızı anlıyoruz. Bu bakış açısı ve değerlendirme kişisel olduğu kadar aile, ait olduğumuz topluluklar, çalıştığımız endüstri ve tüm insanlık kapsamında da geçerli.
Sürdürülebilirlik bir süredir moda dünyasının gündeminde ve pandemik bu sektördeki firmaların sürdürülebilirlik sözlerini verdikleri ve açıkladıkları dönemde ortaya çıktı. Tüketim harcamalarının %40-50 oranında azaldığı bu dönemde, moda sektörünün yapısal sorunları daha da belirginleşti ve tedarik zincirinin kırılganlıklarını ve hassasiyetini hep birlikte gözlemliyoruz. Şimdi bu zayıflama ile birlikte sektördeki gündemin ne olacağı konusu ve sürdürülebilirliğin şirketlerin aksiyon planlarında yer alıp alamayacağı tartışılıyor. Endüstride çalışan bireyler veya tedarik zincirini oluşturan şirketler görünen veya görünmeyen etkileri ile gündemi ve gündemin gücünü yaratıyorlar. Sürdürülebilirlik moda sektöründe direnç yaratmak üzere kullanılmadı ve genelde yeterli ve gerekli altyapı oluşturulmadan, bütünden bağımsız , sosyal ve çevresel konular ile ilişkilendirilmeden sadece bir pazarlama unsuru olarak görüldü. Söz konusu altyapı çalışması üreticiler için kısa vadede karşılığını alamayacakları maddi yatırım, tedarik zinciri için katma değer yaratan şeffaf iş modelleri ve odak noktasının etik ve dengeli kazanç olan net bir yol haritası, tasarımdan başlayarak ürün yaşam süreçlerinin tanımlanması ve sahiplenilmesi, tüketicileri de bu çevrimin içinde dahil eden ve paylaşımlarını net bir dil ile yapan diyaloglar gerektirmekte. Son 10-15 yıldır yapılan çalışmaları ve son dönemlerdeki start-up ların daha çok markalar veya yatırımcı platformları ile olan iş birlikleri ile gelişen çalışmalarını küçümsememek gerekli ancak daha yapılacak çok işimiz var. İçince bulunduğumuz anın analizini yapıp, dinamiklerine ilgi duyup, daha iyi veya daha kötü başa çıkmamızı neden olan alanlara odaklanıp, hem kişisel hem de endüstri bazında direncimizi güçlendirebiliriz.
Gerçekten bireysel katkımız veya varlığımız ile farklılık yaratabileceğimiz bir anlayışı benimsediğimizi ve bu bakış açısı ile hangi olasılıkları yaratabileceğimizi ve ilişkilendirebileceğimizi düşünelim. Diğer bir konu da bu yarattığımız olasılıkları çoğaltabileceğimiz. Bu bakış açısı sürdürülebilirliği sorumluluğa dönüştürüyor ve bireysel çabalar bağımsız olarak yer almak yerine bütün içindeki doğal akışta yerini alıyor, dalga etkileşimi sayesinde kolektif gündemi geliştiriyor. Diyelim ki A gündeme katkıda bulunuyor ve B yi olası kılıyor ve böylece görünmeyen etki dalgalanma olarak dışa doğru büyüyor. Hangi gündemi yaratmak istediğimiz ve beslediğimiz önemli. Kolektif direnç ve olanı yeniden tanımladığı ve geçmişten özgürleştirerek yeni olasılıklar tanımladığı için rakipsel avantaja engel değil.
Konfor alanımızın tam ucundayız ve bilinmeyenin korkusu tüm davranışlarımızı ele geçirmiş durumda ancak bu durum da dinamik ve içinde bir sonraki anın dinamik öğretisini de barındırıyor. Değişim sürekli ve işte tam da bu nedenle bu anı değerlendirme, sorularımızı sorma, cevaplarımız üzerinde düşünme ve hem kendimize hem de bütün ile bağlantımızı kuracağımız, bizim aracılığımız ile oluşacak ve yayılacak olanı tanımlama olasılığımız var.
"Enerjimizi geçmişte olanlar ve gelecekte olabilecekler hakkında endişelenerek harcarsak yaşamın tadına varma şansımız olmaz. Sürekli korku içinde olduğumuzda bu anda hayatta olduğumuzu ve mutlu olabileceğimizi göremeyiz."
-Thich Nhat Hanh
Comments